(10 sec.)

Tot Slot.

In dit slotwoord wil ik degenen bedanken die mij bij het schrijven van deze scriptie gesteund en geholpen hebben. Mijn dank gaat vooral uit naar Froukje Bakker, mijn steun en toeverlaat op BE Centrum.
Verder wil ik bedanken René de Jong van Dienst Ruimtelijke Ordening/Economische Zaken, Gemeente Groningen, en Willem Sijens van het Ambulant Team Museum voor hun op- en aanmerkingen tijdens het schrijven van de notitie waar deze scriptie op gebaseerd is.
Daarnaast dank ik Hans van der Dennen, Rijksuniversiteit Groningen, voor zijn hulp toen ik op een dood punt terecht kwam en hij mij daar luchtig overheen tilde.
Ook wil ik Ben Stevens, Chef Basiseenheid Centrum, en Addie Arents, Groepschef BE Centrum, bedanken voor hun vertrouwen. Ondanks de bedenkingen die de politie heeft t.a.v. hulpverlening kreeg ik toch alle gelegenheid tot het schrijven van de notitie en mijn ideeën hierin uiteen te zetten, en werd deze als politienotitie verzonden naar zo'n tachtig adressen (waaronder alle hulpverlenende instellingen in Groningen).

Mijn dank gaat ook uit naar dhr. Jaap Veenstra, Korpschef Groningen/Haren. Hij bevestigde mij in mijn opvatting dat met een grensoverschrijdende werkwijze er soms weer een beetje licht aan de horizon verschijnt. Door af te wijken van zijn functieomschrijving en samen met mij tijd te besteden aan een schizofrene cliënt, lukte het uiteindelijk om deze 'gedemotiveerde' cliënt te verwijzen naar een hulpverlener.

Natuurlijk bedank ik ook Dhr. S. Door hem werd voor mij het overlastprobleem van alle kanten belicht en hij stond hier bijna als symbool voor. Zijn problemen, zijn lijdensdruk en zijn totale isolement waren een aanzet tot het vormen van de standpunten die ik in deze scriptie uiteen gezet heb. Bij hem vond ik de inspiratie en het doorzettingsvermogen om het probleem aan te kaarten, en me niet te laten weerhouden door alle bestaande weerstanden die leven t.a.v. mensen zoals hij.

Als laatste wil ik mijn dochtertje, Esmee, bedanken voor het geduld dat zij de afgelopen weken met mij heeft gehad. Ze is nog maar negen jaar, maar toonde alle begrip voor haar drukke moeder.

Corna Dirks.


Florian Maushart 1996.